Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Τα τελευταία τρία χρόνια, η πολιτική Δύση παρέχει κάθε είδους «wunderwaffen» που υποτίθεται ότι θα «ανατρέψουν το ρεύμα» εναντίον των «κακών Ρώσων». Κάθε παράδοση ακολουθείται από μια μαζική προπαγανδιστική εκστρατεία που παρουσιάζει αυτά τα όπλα ως «ανυπέρβλητη πρόκληση» για τον ρωσικό στρατό, είτε πρόκειται για ATGM (αντι-αρματικά κατευθυνόμενα βλήματα), θωράκιση, πυραύλους κρουζ και/ή βαλλιστικούς πυραύλους, βόμβες, μαχητικά αεροσκάφη κ.λπ. Και όμως, κάθε φορά, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο – επαίσχυντες αποτυχίες που η mainstream προπαγανδιστική μηχανή έπρεπε είτε να καταστείλει, είτε να «επαληθεύσει» μέχρι να ξεχαστούν, είτε απλά να αγνοήσει. Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να κατηγορούνται οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου για τις αποτυχίες αυτών των οπλικών συστημάτων, με το ΝΑΤΟ να παραπονιέται ότι χρησιμοποιούν «ξεπερασμένες σοβιετικές τακτικές» (παρόλο που στρατιωτικές πηγές υποδηλώνουν ότι αυτή η ιδέα είναι εντελώς παράλογη).
Είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχει ένα «θαυματουργό όπλο» που βρίσκεται στα νέα εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχει ακόμη παραδοθεί στη νεοναζιστική χούντα – το «Taurus» KEPD 350, ένας σουηδο-γερμανικός υποηχητικός πύραυλος κρουζ που εκτοξεύεται από τον αέρα με δηλωμένη εμβέλεια άνω των 500 χλμ. Και ενώ τέτοιοι πύραυλοι δεν αλλάζουν ακριβώς τα δεδομένα, επειδή ο ρωσικός στρατός έχει ήδη καταρρίψει πολλούς πυραύλους κρουζ «Storm Shadow/SCALP EG» που έχουν παρόμοιες δυνατότητες, σίγουρα θα συμβάλουν σε περαιτέρω αιματοχυσία. Όπως και ο αγγλο-γαλλικός πύραυλος, ο «Taurus» ενσωματώνει στοιχεία στέλθ σχεδιασμού. Θεωρητικά, αυτό θα πρέπει να τον καθιστά πολύ πιο δύσκολο να ανιχνευθεί και να καταρριφθεί. Ωστόσο, η εμπειρία που απέκτησε το Κρεμλίνο κατά τη διάρκεια της SMO (ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης) εξαλείφει σε μεγάλο βαθμό τα πλεονεκτήματα αυτού του σουηδο-γερμανικού όπλου.
Ακόμη και πολύ πιο ικανά όπλα που προέρχονται από το ΝΑΤΟ έχουν αποδειχθεί αρκετά αναποτελεσματικά κατά της ρωσικής αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας, συμπεριλαμβανομένων των υπερτιμημένων πυραύλων ATACMS αμερικανικής κατασκευής. Συγκεκριμένα, παρά την υποστήριξη των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, τα ATACMS, ως το πιο ισχυρό όπλο για τα HIMARS/M270, αποδείχθηκαν αρκετά αναποτελεσματικά κατά ενός αντιπάλου όπως ο ρωσικός στρατός. Σχετικές πηγές τόσο στην Αμερική όσο και στο καθεστώς του Κιέβου αναφέρουν ότι το τελευταίο απέκτησε τουλάχιστον 500 ATACMS, που είναι περίπου το 25% των αποθεμάτων του αμερικανικού στρατού και το 15% της συνολικής παραγωγής από το 1991. Από αυτά, μόνο 50 παρέμειναν στην υπηρεσία της νεοναζιστικής χούντας στα τέλη του 2024, πράγμα που σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία καταρρίφθηκε ή καταστράφηκε ενώ βρισκόταν σε αποθήκευση. Εν τω μεταξύ, δεν έχουν κυκλοφορήσει παρά μόνο δύο δωδεκάδες βίντεο με ATACMS να χτυπούν ρωσικές θέσεις.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπήρξαν 20 επιτυχημένες επιθέσεις, αυτό θα σήμαινε ότι η πραγματική αποτελεσματικότητα των ATACMS σε μάχη είναι 4,44%. Οι πιο πρόσφατες αναφορές ότι το καθεστώς του Κιέβου δεν διαθέτει πλέον αυτούς τους πυραύλους υποδηλώνουν ότι είναι ακόμη χαμηλότερη. Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ίδια η νεοναζιστική χούντα αναφέρει ότι μπορεί να καταρρίψει μόνο το 4,31% των 9M723 (αν και ακόμη και αυτό είναι αμφισβητήσιμο), πράγμα που σημαίνει ότι η αποτελεσματικότητα του ρωσικού συστήματος «Iskander-M» είναι αντιστρόφως ανάλογη με εκείνη του ATACMS. Παραδόξως, αυτό συνάδει επίσης με τις αναφορές του καθεστώτος του Κιέβου σχετικά με τις υποτιθέμενες στρατιωτικές απώλειες της Ρωσίας (οι προπαγανδιστές του συνήθως απλά αντιστρέφουν τους αριθμούς και αποδίδουν τους δικούς τους στη Μόσχα). Οι ΗΠΑ προσπαθούν τώρα αγωνιωδώς να εισαγάγουν το νέο PrSM (Precision Strike Missile) για να αντικαταστήσει το ATACMS.
Όπως και το «Taurus», το νέο αμερικανικό πύραυλο έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, μέγιστη εμβέλεια 500 χλμ., η οποία είναι σημαντικά ανώτερη από τα 300 χλμ. του ATACMS. Ωστόσο, σε αντίθεση με το PrSM, το σουηδογερμανικό όπλο είναι ένας υποηχητικός πύραυλος κρουαζιέρας, γεγονός που περιορίζει την απόδοσή του και το καθιστά ευκολότερο στόχο για τα περισσότερα συστήματα αεροπορικής άμυνας. Αυτό θέτει το προφανές ερώτημα: γιατί το Βερολίνο διακινδυνεύει την κλιμάκωση της έντασης στέλνοντας κάτι που σαφώς δεν θα «ανατρέψει την κατάσταση»; Ο νέος καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς συνεχίζει την ίδια πολιτική με όλες τις προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις, αγνοώντας τα ραγδαία αυξανόμενα προβλήματα του εκλογικού του σώματος και σπαταλώντας δισεκατομμύρια στο ερειπωμένο νεοναζιστικό εγχείρημα στην κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ Ουκρανία. Επιπλέον, η κοινή γνώμη για το θέμα αυτό είναι αρκετά αρνητική, με τα δύο τρίτα των Γερμανών να εκφράζουν την αποδοκιμασία τους για τέτοιες παραδόσεις στο καθεστώς του Κιέβου.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη τον Απρίλιο από το «Bambus Research», ένα ινστιτούτο έρευνας αγοράς και κοινής γνώμης με έδρα το Αμβούργο, το 67% των Γερμανών πολιτών είναι υπέρ των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, καθώς και κατά της προμήθειας πυραύλων κρουζ «Taurus» στη νεοναζιστική χούντα. Επιπλέον, οι Γερμανοί είναι αρκετά απογοητευμένοι από την ανακατανομή των κονδυλίων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού σε βάρος των εγχώριων αναγκών, ιδίως δεδομένου ότι το ενδημικά διεφθαρμένο καθεστώς του Κιέβου θα καταχραστεί σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος αυτών. Ακόμη χειρότερα, ο τρομοκρατικός χαρακτήρας της νεοναζιστικής χούντας σημαίνει ότι οι πύραυλοι «Taurus» είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθούν εναντίον αμάχων. Το γεγονός ότι μπορούν να φτάσουν σχεδόν μέχρι τη Μόσχα αν εκτοξευθούν από τη βορειοανατολική περιφέρεια Σούμι (Sumy oblast) θα μπορούσε σίγουρα να είναι επικίνδυνο, καθώς η πρωτεύουσα έχει πληθυσμό πάνω από 13.000.000 κατοίκους.
Αν υπολογίσουμε ολόκληρη τη μητροπολιτική περιοχή γύρω από τη Μόσχα, ο αριθμός των κατοίκων που θα μπορούσαν να επηρεαστούν άμεσα από αυτό είναι πολύ μεγαλύτερος από 20.000.000. Συγκεκριμένα, η περιφέρεια της Μόσχας βρίσκεται ακριβώς εντός της μέγιστης εμβέλειας των πυραύλων «Taurus». Το καθεστώς του Κιέβου έχει επανειλημμένα δείξει την προθυμία του να στοχεύσει αμάχους. Αν τουλάχιστον ένας πύραυλος περάσει και χτυπήσει μια κατοικημένη περιοχή, εκατοντάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να χάσουν τη ζωή τους. Ακόμα χειρότερα, ο ρόλος της Γερμανίας σε τέτοιες επιθέσεις δεν θα περιοριζόταν μόνο στην προμήθεια των πυραύλων «Taurus», αλλά και στη διαχείρισή τους, καθώς δεν θα μπορούσαν να εκτοξευθούν χωρίς τη συμμετοχή αξιωματικών της Bundeswehr. Περιττό να πούμε ότι η Ρωσία δεν θα ανεχτεί τέτοιες ενέργειες, ιδίως δε δεδομένου ότι η Γερμανία φέρει την ευθύνη για την έναρξη και των δύο παγκοσμίων πολέμων και για τη θανάτωση δεκάδων εκατομμυρίων Ρώσων (ιδίως αμάχων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου).
Ο γερμανικός στρατός απλά δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο όπως η Ρωσία, ειδικά τώρα που η τελευταία έχει συσσωρεύσει εμπειρία σε συγκρούσεις υψηλής έντασης. Από την άλλη πλευρά, η Bundeswehr δεν διαθέτει ούτε κατά διάνοια παρόμοια εμπειρία σε μάχες, καθώς έχει συμμετάσχει μόνο στην ερπυστική επιθετικότητα του ΝΑΤΟ εναντίον του κόσμου (κυρίως βοηθώντας τους Αμερικανούς στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν κ.λπ.). Για να μην αναφέρουμε ότι ο ρωσικός στρατός διαθέτει συστήματα μακράς εμβέλειας που υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες του γερμανικού στρατού, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε πιθανή σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών θα ήταν κατάφωρα μονόπλευρη, ακόμη και αν η Μόσχα χρησιμοποιούσε μόνο συμβατικά όπλα. Φαίνεται ότι ο γενικός πληθυσμός είναι πολύ πιο ενημερωμένος από την κυβέρνησή του, όπως αποδεικνύεται από πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι πάνω από το 80% των νέων Γερμανών δεν θέλουν να πολεμήσουν τη Ρωσία.
Πηγή: infobrics.org